ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΜΑΘΗΤΩΝ ΣΤΗΝ ΡΑΨΩΔΙΑ Ζ

Α)ΟΙ ΗΘΙΚΕΣ ΑΞΙΕΣ ΤΟΥ ΕΚΤΟΡΑ( ΡΑΨΩΔΙΑ Ζ)

1 .  Η επιδίωξη της ανδρείας και η αποφυγή της δειλίας πρωταρχικό καθήκον.

2. Η διαφύλαξη της προγονικής τιμής , δόξας ως εκπροσώπου των Τρώων. (ρόλος ηγέτη ,αρχηγού) 

Μαργαρίτα Παναγιωτακοπούλου(Β1)

   1.  Ο φόβος ντροπής, αίσθημα ταπείνωσης απέναντι στον λαό. (κοινωνικός ρόλος)

   2.  Ανησυχία, κατανόηση, συμπαράσταση στα μέλη της οικογένειας του. Εκδηλώσεις αγάπης, στοργής .

   3.  Ψυχραιμία, διορατικότητα, στοχαστικότητα.

Μυρτώ Μηλιτσοπούλου(Β1)

Β)Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΟΜΗΡΙΚΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ

 1.Ανδροκρατούμενη κοινωνία
2.Μονογαμία και κυρίαρχος ρόλος άνδρα

3.Υποβάθμιση γυναίκας: δούλες που εξαγοράζονται και ταπεινώνονται από τον αφέντη-άνδρα

4.Φροντίδα εξωτερικής εμφάνισης-ευπαρουσίαστη γυναίκα

5.Εσώκλειστες στα σπίτια, οικιακές δραστηριότητες-αργαλειός με την βοήθεια υπηρετικού προσωπικού

6. Κοινωνική έξοδος με τη συνοδεία άνδρα

7.Βίαιη αρπαγή ομηρικών γυναικών ως πολεμικά λάφυρα (Ο ρόλος της αιχμάλωτης γυναίκας) 

Μαριλένα Μπουρλέσσα (2019) 

Ηλεκτρονικές σημειώσεις κατά την παράδοση του μαθήματος από τον μαθητή Κεπενό Γεώργιο(Β1)

Γ) Η ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑ ΩΣ ΛΑΦΥΡΟ ΠΟΛΕΜΟΥ

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%AC%CF%86%CF%85%CF%81%CE%BF?fbclid=IwAR0L1M4I3pQ2YxssfZIUHse6A11gYLF_zCsvqmivo8xO7Te9xsfbfOoGUM4

Τα λάφυρα είναι γνωστά στην ιστορία από τους αρχαιότατους πολέμους, και πολλές φορές ίσως να ήταν και ο κύριος σκοπός των πολέμων. Από τους Ομηρικούς χρόνους, τους λεγόμενους και ηρωικούς απαντάται ο όρος αυτός που η διανομή τους μεταξύ των πολεμιστών αποτελούσε και θεσμό, του οποίου όμως η ηθική βάση ουδέποτε αμφισβητήθηκε. Ο αρχηγός ελάμβανε το σπουδαιότερο και μεγαλύτερο μέρος εξ αυτών και το υπολειπόμενο μοιράζονταν εξ ίσου οι πολεμιστές. Βέβαια σ΄ εκείνους τους χρόνους, λάφυρα δεν αποτελούσαν μόνο οι εξαρτήσεις, οι πανοπλίες και οι πολεμικές μηχανές αλλά ακόμη και οι αιχμάλωτοι, άνδρες γυναίκες και παιδιά, που θεωρούμενοι ως δούλοι μοιράζονταν ομοίως με τα λάφυρα. Τέτοιας περίπτωσης πρόσωπα, μετά την αιχμαλωσία τους ήταν η Ανδρομάχη, η Κασσάνδρα, η Βρισηίς και άλλες γυναίκες της Τροίας, που μετατάχθηκαν στη θέση του δούλου και της παλλακίδας ως λάφυρα οδηγούμενα στη κυριότητα Αχαιών αρχηγών.

Στους πολέμους των ιστορικών χρόνων τα λάφυρα καθώς και ο τρόπος διανομής τους ελάχιστα διαφέρουν από τους ηρωικούς χρόνους. Και στους πολέμους αυτούς λάφυρα θεωρούνται και τα πράγματα και οι αιχμάλωτοι μεθιστάμενοι σε κατάσταση δούλων που διανέμονταν ως λάφυρα στη κυριότητα των νικητών. Στους πολέμους όμως αυτούς η διανομή των λαφύρων γίνεται κατά την απόλυτη κρίση του αρχηγού είτε κατά βαθμό επιδειχθείσης ανδρείας και τόλμης στη μάχη είτε κατά ισομοιρία μεταξύ των μαχητών. Πάντα όμως ένα μέρος εξ αυτών αποτελούσε αφιέρωμα προς τους θεούς και ειδικότερα για το Μαντείο των Δελφών.

Ο ΕΚΤΟΡΑΣ ΩΣ ΗΘΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΟ-ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ-ΠΑΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΣΥΖΥΓΟΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ.

https://istografia.blogspot.com/2014/12/369-529.html?fbclid=IwAR3suCr50wXWsKqGs0S6WfrGQzST8_xpDLBClqLpaI5KHXQXbHZv1ajog3Y

 Η προσωπικότητά του δεν είναι μόνο του πολεμιστή, αλλά και του συζύγου και πατέρα. Ως πολεμιστής δε νιώθει άνετα μακριά από το πεδίο της μάχης, στέκεται στο κατώφλι του σπιτιού του, ωστόσο είναι μεγάλη η επιθυμία του να δει τη γυναίκα και το παιδί του. Αγαπά ειλικρινά την Ανδρομάχη, συμμερίζεται τους φόβους της, αλλά οι ευθύνες που έχει απέναντι στην πατρίδα και το λαό του βαραίνουν περισσότερο. Είναι συναισθηματικά φορτισμένος, περισσότερο εκδηλωτικός με το παιδί του, πιο συγκρατημένος, αλλά γεμάτος αγάπη σύζυγος. Το ζευγάρι είναι στενά δεμένο και μέσω του παιδιού του. Είναι τραγικό πρόσωπο, γιατί γνωρίζει το τέλος του και παρόλα αυτά μένει πιστός στο καθήκον του. Με τον αδερφό του τον Πάρη δεν είναι εδώ τόσο αυστηρός, αλλά αναγνωρίζει τη γενναιότητά του και του υπενθυμίζει τις ευθύνες του.

             ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΣΤΟΥΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΥΣ 

                            ΣΤΑ ΟΜΗΡΙΚΑ ΕΠΗ

http://fliphtml5.com/fosb/fgtc/basic?fbclid=IwAR0Sy88TTkjEZh3Nw85hILWDCijN7yxBwSGeCq5m-MKEp7Tw0F-luC4-5DI

Η λέξη αιχμάλωτος που σημαίνει ''δια της αιχμής(δόρατος) αλωθείς είναι αρχαία ελληνική. Στην αρχαία Ελλάδα οι αιχμάλωτοι ονομάζονται επίσης και ''δοριάλωτου".Αιχμάλωτος είναι εκείνος που έχει χάσει την ελευθερία του από τον αντίπαλο μαχόμενος σε πόλεμο. Οι αιχμάλωτοι βρίσκονταν στη διάθεση της Κρατούσας Αρχής, η οποία μπορούσε να τους θανατώσει, υποδουλώσει ή ανταλλάξει είτε το συνηθέστερο θα τους πωλούσε ως δούλους. Οι αιχμάλωτοι ήταν τα πολυτιμότερα λάφυρα ενός πολέμου. Είναι αυτονόητο ότι εκείνη την εποχή δεν είχαν δικαιώματα. Όμως οι αρχαίοι εκτιμούσαν ιδιαίτερα το μαχητή, γι' αυτό και οι αιχμάλωτοι τις περισσότερες φορές είχαν διαφορετική μεταχείριση. Είχε καθιερωθεί ο θεσμός του εράνου υπέρ των αιχμαλώτων. Το αίτημα του αιχμαλώτου για την απελευθέρωση του εξεταζόταν με προσοχή, και πολλοί έσπευδαν να συγκεντρώσουν χρήματα για την εξαγορά του. Για όλους τους Έλληνες ήταν μια επιτακτική ηθική υποχρέωση, ειδικά όμως για τους Αθηναίους ο έρανος αυτός ήταν υποχρεωτικός.

ΔΡΟΣΟΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ (Β1)